Kopciuszek

Hej ho!

Jak to miło mieć kilka chwil dla siebie. 

Nie zrozumcie mnie źle ale odkąd mama jest chora, czuję się jak kopciuszek z taniego amerykańskiego filmu. To ja mam wszystko na głowie. To ja mam sprzątać, gotować, prać, prasować i tak dalej, i tak dalej....

No, ale w każdej bajce musi być książę.

Moim księciem był Aleksander, a raczej Aleksandra, moja najlepsiejsza przyjaciółka. Ona wyrwała mnie ze szponów matni i zabrała na wspaniałą przygodę w naszym rodzimym mieście.

Chcę ci ty zboczona, slitherińska świnio podziękować za jakże wspaniały dzień.

Za wrzucenie mojej czapki na drzewo, za wygłupy w biedronce i za to, że po powrocie do domu musiałam umyć buty.

Dziękuję, to było wspaniałe popołudnie. 

wdzięczny Zmarzluch